Powojenne Radwanice ( do roku 1945) powstały z połączenia dwóch wcześniejszych wsi Wiesau i Ransdorf.
Wiesau – nazwa miejscowości pojawia się w źródłach w latach 1312 i 1395.
Ówczesna nazwa „Wesin” pochodziła prawdopodobnie z dawnego języka górnoniemieckiego i oznaczała łąki, pastwiska (obecna forma: Wiesen). Wskazuje ona na to, że osada została założona przez niemieckich kolonistów. Wieś należała do dóbr Buczyńskich. W 1791 r. składała się z dwóch części. Główna (312 mieszk.) należała do landrata von Sydow, druga (24 mieszk.) do von Kleista. We wsi znajdowały się m. in. kościół, szkoła i młyn wodny. W XIX w. do dóbr rycerskich należał min. dwór (Gutshof) z pałacem i parkiem (budowa przed lub około 1830 r.), fabryka krochmalu, browar, folwark Leipe (Lipin) i cegielnia w Borowie. Właścicielami byli kolejno rodziny: Nowack, Schneider, Bierbaum, von Cleve. W 1835 r. wybudowana została szkoła. W latach 1870-71 wybudowano nowy murowany kościół, z wieżą o wys. 36 m.nZmarli chowani byli na cmentarzach w Lipinie i Łagoszowie Wielkim.
Pod koniec XIX w. nastało ożywienie gospodarcze. Powstały przedsiębiorstwa handlowe i sklepy. W 1910 r. miejscowość liczyła 482 mieszk. (z czego 76 w dobrach rycerskich). W 1919 r. założono spółdzielnię elektryfikacyjną i wybudowano małą elektrownię; w 1920 r. mieszkańcom dostarczono prąd. Od 1925 r. na trasie Głogów – Przemków zaczęły kursować prywatne autobusy. W 1925 r. Wiesau liczyło 520 mieszk. (485 ewangelików, pozostali - katolicy). 1 IV 1938 w ramach reorganizacji administracji terenowej utworzona została gmina Wiesau.
Ransdorf - Historyczna nazwa odnosi się do zachodniej części obecnej wsi Radwanice (potocznie Krajewo). Wieś wzmiankowana została po raz pierwszy w r. 1305 pod odimienną nazwą „Radmansdorf”, w 1490 r. także w formie „Radwansdorf” (od której po II wojnie światowej utworzono nazwę Radwanice). Teren wsi należał prawdopodobnie do książąt głogowskich, ponieważ wiadomo, że sąsiedni Lipin po podziale (w 1383 r.) księstwa na część królewską i książęcą znalazł się w tej drugiej. Wieś należała do rozległych dóbr buczyńskich, zanim ukształtowały się osobne dobra obejmujące Wiesau, Ransdorf, Andersdorf (Przesieczna), Berndorf (Borów) i Leipe (Lipin.) Zarządzane ono było z Wiesau, gdzie znajdował się dwór właściciela.
W 1791 r. wieś miała łącznie 50 domów i 235 mieszkańców. W 2. połowie XIX w. właścicielami majątku (folwarki Ransdorf i Lipin; łącznie około 425 ha) byli kolejno: Nowack, Schneider (1870), Hermann Bierbaum (1876), Ernst von Cleve (1886), Marianne von Cleve (1886 do 1905 r.). Kolejnym właścicielem był Emil von Bernuth. Około 1920 r. wdowa po nim sprzedała majątek. Nowy właściciel Paul Püschel zbudował wielką roszarnię, w której przerabiał len. Z czasem ogłosił upadłość. Majątek zakupiony zostały w 1928 r. przez rodzinę Mathisów. Agronom P. Mathis także nie mógł utrzymać roszarni i sprzedał ją przędzalni „Erdmannsdorf-Zillerthalsche Spinnerei’. Ona w ciągu kilku lat przekształciła roszarnię w duży i szeroko znany zakład, zatrudniający około 220 osób.
W lutym 1945 r. przez obie wsie przeszedł front. Większość mieszkańców wcześniej się ewakuowała bądź została wysiedlona. Niewielka część pozostała; spośród nich niektórzy byli prześladowani przez Armię Czerwoną (a nawet ponieśli śmierć).
Zdjęcia i widokówki z okresu przed i powojennych Radwanic dostępne na stronach: www.fotopolska.eu www.niederschlesien.info
